Afery szpiegowskie ujawnione przez konkurencyjny wywiad ukazywały niedoskonałość przeciwnika. Każda sprawa, w zależności od czasu trwania, uwydatniała też spryt prowadzących. Każda wpadka wywiadu byłą analizowana, a następnie czyniono wszystko aby więcej podobna się nie powtórzyła.

Rywalizacja wywiadowcza nazywana była wojną na tajnym froncie. Powodem takiego nazewnictwa była nieobliczalność ich uczestników, doprowadzenie spraw do pomyślnego sobie zakończenia sprawy oraz praca w całkowitej konspiracji.

W pojedynku wywiadów polskiego i niemieckiego na obszarze Wolnego Miasta Gdańska wygranym była strona polska. Autorem tego sukcesu byli wszyscy szefowie polskiej placówki wywiadoczej w tym mieście, ale pierwsze miejsce zajmuje mjr Jan Henryk Żychoń. To głównie jego zasługą było "wyprowadzanie w pole" niemieckich konkurentów.