Szpiedzy dzielili się na dwie kategorie: płatnych i ideowych. Ci pierwsi dostarczali informacje za określone kwoty pieniędzy lub czerpiąc za to inne korzyści materialne. Drudzy z kolei pracowali za darmo uważając, że tak należy czynić i było to zgodne z ich sumieniem. Czasami byli nagradzani, aby motywować ich do dlaszej pracy.

Informatorami stawali się ludzie, którzy z racji zajmowanego stanowiska lub zawodu mogli mieć dostęp do ważnych wiadomosci i tajemnic. Byli to urzędnicy, zarówno szczebla lokalnego jak również centralnego. Do pracy w wywiadzie werbowano też żołnierzy, którzy przekazywali wiadomości dotyczące jednostki,  w której służyli oraz uzbrojenia. Sieć informatorów tworzyli też ludzie, którzy z racji wykonywanej pracy często podróżowali lub wyjeżdżali za granicę. W ten sposób, bez żadnych podejrzeń mogli zbierać materiał informacyjny oraz kontaktować się z innymi agentami.

Zarówno wywiad polski, jak i niemiecki posiadał na terenie Wolnego Miasta Gdańska rozległą sieć informatorów i agentów. Dziś nie jest możliwe zidentyfikowanie każdego szpiega, a powodem jest konspiracyjny charrakter ich pracy. Posługiwali się czasami tylko pseudonimami, a dane osobowe zbierano tylko tych istotniejszych.