Wraz z odzyskaniem przez Polskę niepodległości w 1920 roku, wolny był również Podgórz. W 1924 roku odzyskał też po wielu latach starań prawa miejskie. Jednak jego życie gospodarcze rozwijało się cały czas, niezależnie od sytuacji politycznej w kraju. Wybudowanie koszar i fortów wojskowych skutkowało napływem ludności. Oficerowie przybywali do Podgórza razem ze swoimi rodzinami. Stacjonowała tu też duża ilość żołnierzy.

Potrzeby tak dużej ilości osób doprowadziły do rozwoju handlu i usług. Rozwijało się też rzemiosło i przemysł spożywczy.

Wiadomo jest, że w latach dwudziestych w Podgórzu istniało już około 40 zakładów i warsztatów rzemieślniczych. Największym zakładem oprócz kolei, dającym zatrudnienie podgórzanom, był Browar Pomorski. Miejsca pracy, chociaż w mniejszym stopniu, tworzyła też elektrownia, gazownia czy wodociągi. Dużo natomiast było mniejszych, rodzinnych zakładów rzemieślniczych. Analizując ich rozmieszczenie w Podgórzu możemy pokusić się o stwierdzenie, że prawie wszystkie położone były przy ulicy Głównej, pomimo że w miasteczku ulokowanych było 15 ulic. Często firmy o tym samym profilu istniały bardzo blisko siebie. Przykładem mogą być konkurujące ze sobą rzeźnie na ulicy Głównej. Znajdowały się pod numerami 6, 7, 12, 13 i 21. Oprócz rzeźni działały tam między innymi dwie stolarnie, kowal, cieśla, szklarz, murarz, malarz, a więc prawie wszystkie branże potrzebne do budowy i remontów domów. Podobnie zakłady świadczące usługi z zakresu życia codziennego czyli krawieckie, szewskie, zegarmistrzowskie czy fryzjerskie. Tylko nieliczne mieściły się na ulicy Parkowej. Jak więc widzimy ulica Główna była naprawdę ulicą główną.

Lata trzydzieste były dla Podgórza okresem intensywnego rozwoju. Wzrosła ilość budowanych domów i mieszkań, a co za tym idzie wzrosło też zapotrzebowanie na specjalistów budowlanych. Rozwój budownictwa świadczył o powiększającej się liczbie mieszkańców. W związku z tym, wzrosło również zapotrzebowanie na specjalistów branży usługowej i spożywczej. Tak więc w 1936 roku ilość działających przedsiębiorstw podwoiła się.

Bibliografia:

„450 lat Toruńskiego Podgórza”- Karola Ciesielska Tadeusz Zakrzewski

Księga adresowa miasta Torunia wraz z Podgórzem i powiatem Toruń – wieś 1923r