Lekarz, pedagog, pisarz, publicysta, społecznik
Janusz Korczak urodził się jako Henryk Goldszmit 22 lipca 1878 w Warszawie, w zasymilowanej rodzinie żydowskiej. Był lekarzem, pedagogiem, pisarzem, publicystą i społecznikiem. W 1898 r. wziął udział w konkursie na sztukę teatralną, ogłoszonym przez Ignacego Jana Paderewskiego, którą zgodnie z wymaganiami konkursu podpisał pseudonimem Janasz Korczak. Od 1900 r. inne, liczne teksty opatrywał nazwiskiem Janusz Korczak. Pisał zarówno teksty naukowe, popularne jak i książki dla dzieci, w tym tak znane jak Bankructwo małego Dżeka czy Król Maciuś Pierwszy. Poza leczeniem, w wielu przypadkach bez pobierania opłat, zajmował się zmianą postaw w zakresie wychowania dzieci. W roku 1912 założył Dom Sierot dla dzieci żydowskich w Warszawie, gdzie zajmował się ich wychowaniem. Kiedy okupanci zdecydowali o wywiezieniu dzieci do obozu zagłady w Treblince, Korczak towarzyszył im w ostatniej drodze. Długo nie znano jego daty śmierci i dopiero w 2015 r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód orzekł ją na 7 sierpnia 1942 r. W 1947 r. pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Uchwałą Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej rok 2012 został ustanowiony Rokiem Janusza Korczaka.
Wystawę przygotowuje Liceum Ogólnokształcące im. Janusza Korczaka w Więcborku.