Elwiro Michał Andriolli urodził się w Wilnie jesienią 1836 roku. Pierwszym po ojcu nauczycielem chłopca był zamożny ziemianin, malarz i rysownik Antoni Zaleski, wywarł on wpływ na rozwój zainteresowań młodego Andriollego. Artysta studiował w Moskwie i Petersburgu, a później kontynuował naukę w Rzymie. Po powstaniu styczniowym, w którym brał udział, i po brawurowej ucieczce z rosyjskiego więzienia przebywał w Anglii, następnie wyruszył do Paryża. Podczas powrotu do ojczyzny  w 1866r. został zdradzony, aresztowany, osądzony i zesłany w głąb Rosji. W 1871r. po carskim ułaskawieniu powrócił do Warszawy, gdzie szybko zyskał miano wybitnego ilustratora czasopism i dzieł literackich. Parę lat mieszkał w Stasinowie w okolicach dzisiejszego Mińska Mazowieckiego. W 1880r. przeprowadził się w okolice dzisiejszego Otwocka , gdzie po obu brzegach rzeki Świder wybudował drewniane, bogato zdobione domy własnego projektu, były one przeznaczone do wynajmu przez letnich gości. W 1883r. wybudowana przez niego osada otrzymała nazwę Brzegi. Artysta swoimi działaniami zapoczątkował w architekturze styl nadświdrzański – powszechnie znany jako świdermajer. Między rokiem 1883 a 1886 żył i pracował w Paryżu, tworzył ilustracje do tamtejszych wydawnictw np. Firmin-Didot i Hachette. Do najbardziej rozpoznawanych dzieł ilustrowanych przez Andriollego należą : „Stara Baśń” J.I. Kraszewskiego, „Meir Ezofowicz” E. Orzeszkowej, „Maria” A. Malczewskiego, „Pan Tadeusz” A. Mickiewicza, „Ostatni z Mohikanów” J.F. Cooper’a czy „Romeo i Julia” W. Szekspira. Elwiro Michał Andriolli został pochowany w Nałęczowie w 1893 roku.