Elwiro Michał Andriolli nie był Włochem, jednak jego przodkowie pochodzili z włoskiego Tyrolu. Ojciec Francesco Andriolli urodził się w 1794 roku w Brentonico. Nazywał siebie „artystą wydoskonalonym w snycerstwie tak z drzewa, jako też i z kamienia”. W późniejszym czasie dekorator, malarz oraz wykładowca na Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu. W tym czasie poślubił polską szlachciankę Petronelę Gośniewską. Czwartym ich dzieckiem był Elwiro Michał urodzony 2 lub 14 listopada 1836 roku w Wilnie. Pierwszym po ojcu nauczycielem chłopca był artysta Antoni Zaleski, pod którego wpływem powstało jego motto życiowe: „Wiem, że stanowczo od tej chwili miałem jasną przed sobą drogę: poznać kraj, jego dzieje – i – o ile zdołam, odtworzyć je”. W wieku 19 lat Andriolli rozpoczął studia na wydziale lekarskim, lecz po roku przy pomocy brata i wbrew woli ojca, podjął naukę w Szkole Malarstwa i Rzeźby, którą ukończył w 1858r.. Po powrocie do Warszawy nawiązał współpracę z redaktorem „Tygodnika Ilustrowanego” i wyjechał kontynuować studia w Akademii Świętego Łukasza w Rzymie, tam poznał się z innymi polskimi studentami, a także z synem Adama Mickiewicza, Władysławem Mickiewiczem, z którym utrzymywał wieloletni kontakt na przyjacielskiej stopie.

W 1857 r. w poemacie Święty Franciszek z Asyżu ukazała się pierwsza w druku ilustracja E. M. Andriollego, a w 1858 r. na publicznej wystawie w Wilnie Andriolli zaprezentował swoją pracę Walka Litwinów z Krzyżakami.